Akşam Üzeri

Rp Yeri: Orman / Aziz Vladimir Akademisi
Rp Zamanı: Akşam üzeri, hava serin
Rp'ye Katılacaklar: Ben gelmek isteyen gelsin
Rp Kurgusu: Her zamanki gibi içiyorum. Soğuk hava beni rahatsız etmiyor. Bir süre daha içiyorum. Dışarıda nöbet tutmam gereken yerde, alkollü içki içiyordum. Sarhoş olmama az kalmıştı. Daha fazla içip kafa dağıtmak istedim. Sonuçta okulumu bitirmiştim ve gardiyanlığa atanmıştım. Henüz gardiyanlığını yaptığım bir Moroi olmadığı için dışarıda nöbet tutmak zorunda kalmıştım. Nöbet tutmaya geri dönmek için ayağa kalkıyorum ve içkiyi bırakıyorum. Ya da ben bıraktığımı zannediyorum!


Elimdeki şişeyi kafaya diktim ve topallayarak ormana daldım. Moroi Kraliyet üyelerinin verdiği partiler her zaman ilgimi çekmiştir. Eğlenceden ve içkilerden anlıyorlardı. Ne var ki ben onlar gibi değildim. Bir dhampir olarak okulumu bitirmiş, gardiyanlığa atanmıştım. Güzel kızlardan ve partilerden uzak kalacağımı ve gardiyanlık işini ciddiye alacağımı sanmıştım. Babm bana bunun için öfkeleniyordu. Hala beni bir çocuk olarak görüyordu. İşi asla ciddiye alacağımı zannetmiyordu. Ki öyle de oldu.

Rüzgar, şiddetini arttırarak suratıma üflüyor, beni düşüncelerimden ayırıyordu. Sarhoş bir ayyaş olduğum kesindi. Moroi kızlarına sarkıyor, paritlere atlıyor ve her zaman ki gibi içiyordum. Durum daha da kötüye gidiyordu. Son anda siyah kaşmir ceketime kırmızı renk alkolün döküldüğünü farkettim.

"Hay senin!..." diyecekken önümdeki çam ağacına çarptım. Yüzümü buruşturarak yoluma devam ettim. Çürümüş, üzeri yosun tutmuş bir kütüğün üzerine oturdum ve şişeyi tekrar kafama diktim. Babamın benim hakkımda söylediği şeyler kafama hücum ediyordu ve içerde bir kargaşa çıkarıyordu. Bir süre boyunca gözlerimi ormanda gezdirerek zamanımı geçirdim.

Etraf sakindi. Strigoi tehlikesi olacağını zannetmiyordum. Ayrıca gardiyan arkadaşlar arada bir gelip beni yoklayınca tehlike olmadığını anlıyordum. İçtiğimi görünce 'ne yaptın sen abicim' der gibi gözlerini bana dikiyorlar, bir şeyler mırıldanarak gidiyorlardı.

Aslında onları kıskandığımı itiraf ediyordum. Babam, onlar gibi bir oğlu olsaydı gurur duyardı. Ki bir de bana bakılacak olursa, gurur duyulacak bir yanım yoktu. Beni yakışıklı bulan güzel Moroi kızları vardı fakat ben onlara pek bakmıyordum. Hayatıma değişiklik, yenilik getirmek istiyordum. Okulun playboyu olarak anılıyordum resmen.

Kızlara sarkar, gece onlarla birlikte olurdum. İçip içip sızar, ertesi gün tekrar içer tekrar eğlenir tekrar kızlarla yatardım. Moroi erkeklerinden pek farkım olduğu söylenemez. Onlar da ukala, kibirli, karizma, kafası kızlarda olurdu. Aslında onlardan nefret ediyordum fakat onlara benzediğim için kendimden de nefret ediyordum.

Sonra şişenin dibine baktım. Gözlerim yavaş yavaş kapanacak gibi olduğu için bittiğini ilkte anlamamıştım. Şişeyi karşımdaki çalılığa attım ve sonra ayağa kalktım. Nöbete gitmem gerekiyordu. İçkileri, partileri bırakmak zorundaydım. Benim sorunum neydi yahu?!?

Tam arkamı döndüm ki, onu gördüm.

Gardiyan Clarkson, elindeki şişeyle bir o yana bir bu yana savrularak gidiyordu. Gülmemek için kendimi zor tutuyordum. Parmak ucunda ilerlemeye başladım. Yere düşmüş dallara basmamak için zor ilerliyordum. Bir tanesine çatt diye bastıktan sonra irkilerek gardiyan Clarkson'a baktım.

Kafayı bulduğundan dolayı sesim ona gitmemişti. İyi bari! Düşüncelere dalmış olmalıydı ki üzerine dökülen içkinin lekesini son anda farketti. Yazık! Kaşmiri mahvolmuştu. Tam "Hay senin..." demişti ki bir çama çarptı. Ellerimi apzıma götürdüm. Kahkalarla gülmemek için o kadar zorlanıyordum ki gözümden yaş gelmişti. Parmağımın ucuyla yaşı sildim.

Clarkson, bir kütüğe oturunca dev gibi bir meşenin arkasına saklandım. Tekrar yarı uykulu yarı düşünceli gözlerini ormanda gezdirerek düşünmeye başladı. Keşke bir aklını okuyabilsem diyordum içimden. Arkadan o kadar düşünceli ve tatlı gözüküyordu ki... Yani ona karşı bir şey hissetsem çok mu anormal kaçar?! Tüm kızlar ona bayılıyor. Tabii Jason da onlara...

Bir ara nöbetçi arkadaşları geldiler ve onu yoklayarak gittiler. Beni farketmemeleri çok tuhaftı. Herhalde yeni gardiyanlığa atandıklarındandır... Bir süre boyunca onu izlemeye devam ettim. Ahh... Onunla ciddi bir şey düşünmek çok saçma geliyordu. Hele ki onun adı çıkınca! Moroi erkeklerinden farkı yoktu. Sadece dhampirdi!

Jason, elinde şişeye dikkatle baktı. Boşaldığını görünce ayağa kalktı ve şişeyi karşısındaki çalılığa attı. Bunu sinirden mi yoksa bıktığından mı yaptığını anlamadım. Arkasını aniden döndü ve beni hazırlıksız yakaladı.

Afallamıştım. Çünkü tam da gözlerimizi birbirimizkilere dikmiştik. Gözleri sarhoş gibi baksa da anlamlı bakıyordu. İçimde bir şeyler kıpırdandığını hissettim. Beynimdeki ses yankılanıyordu, ne duruyorsun yahu, onunla konuşsana salak! diye. Biraz kekeleyerek konuştum.

"Şeyy... Selam." dedim ve küçük, sevimli bir kız gibi gülümsedim. Bana yanlış bir şey yapacağından korkmuyordum. Yatağa atmak gibi ya da öpmek gibi. Ki aslında öpmek fikri kulağa kötü gelmiyordu. Jason'ın içki yüzünden sözlerimi duymadığını zannettim.

Sonra gözleri aşağılara kaydı. Pembe ipekten bir straplez bluz giymiştim. Göğüs dekoltesi çok abartı değildi. Altımda da -her zaman ki gibi giydiğim- harika dar bir kot pantolon vardı. Basbayağ beni incelemeye almıştı. Galiba kafası sulandığından benim bir Strigoi olduğumu zannetmişti.

"Merak etme. Strigoi değilim ben." diyerek barış işareti yaptım elimle. Bunu tuhaf bulmuş olacaktı ki gülmeye başladı. Ben de ona sırıttım.

"Memnun oldum Prenses Eva. Ben de Jason Clarkson." diyerek elimi öptü. Biraz çekindiğim için titredim. Jason'ın kötü bir niyeti olacağını zannetmiyordum. Hee, bir de onu diğerlerine sorun! Titrediğimi farkederek elimi bıraktı. Sonrasında başına ağrı girdiğini anlayınca ona yaklaşıp elimi salladım. Çok sık büyü yapmıyordum. Ama bu konuda zorlanmadım. Toprak ve ruhu kullanarak ağrısını yokettim. Jason, şaşırmış olmalıydı kı gülerek cevap verdim.

"Benim bir gücüm de bu. Bitki ve ruhu kullanıyorum." diyerek sırıttım. Bu ona tuhaf gelmişti ki ben bunu anladım. Çok az kişide ruh elementi var ve ayrıca kimsede görülmemiş iki elementi aynı andan kullanma yetkisine sahiptim. Gözlerini kırpıştırdı ve aniden aklına gelen soruyu bana yöneltti.

"Senin burada ne işin var? Burası tehlikeli. İçmiş bir ayyaş olarak seni bir Strigoi'ye karşı koruyabilir miyim sanıyorsun?" diyerek patladı. İçmiş bir ayyaş olması, beni koruyacağı gerçeğini değiştirmezdi. Elinden geleni yapacağından emindim. Bunu sesli düşünmüş olmalıydım ki Jason, şaşkınlıkla gözlerini kırpıp açıyordu.

"Emin ol, bu halinle bile korumak için elinden geleni yaparsın." dedim ve ona umut ve güven dolu bir ifadeyle baktım. Jason, ona güvendiğimi hissederek sonradan gülümseyebildi. Ona çok yaklaşmış olmalıydım ki alkol kokusu buram buram üzerinden yükseliyordu. Benim burada ne işim olduğu sorusu unutmuştu. Bunu tekrar sormadı ama ona cevabı yine de vermek istedim.

"Dolaşmak istedim sadece. Hem bugün tatil ve herkes benim gibi başı boş ormanda dolaşıyor." diyerek karşıdan gelen Charlie'yi gösterdim. Jason'dan biraz uzaklaşarak Charlie'ye baktım. Gülümseyerek selam verdi. Charlie'nin çok içtiğini görmemiştim ama ilk defa çok pis kokuyordu. Sigara bağımlısı olabilirdi ama alkolik değildi. Yani çok içmezdi...

Charlie iyi çocuktur ama o an söylediği laf, beni çok aşağılamıştı.
"Jason, Jason, Jason... Hiç bıkmayacaksın değil mi? Sonunda yatağa atıp soymaya başlayacak son kızı da seçtin. Size yatakta iyi şanslar!" diyerek bir kahkaha kopardı ve uzaklaşıp gözden kayboldu.

O kadar kötü olmuştum ki ağlayabilirdim! Daha önce kimseyle yatmamış olan ben, şimdi başkaları tarafından küçük düşürülüyordum. Jason, ona aldırmamıştı. Benim sarsıldığımı görünce omuzlarımdan tuttu.

"Ona aldırma sen. Bunu sana sarhoşken yapmam imkansız. Sen... Farklısın. Diğer kızlar ise bunu hep yapmamı istiyorlar. Ama sen istemiyorsun. Sana dokunamam ben!" diyerek ellerini çekti. Hüzünlendiğini hissettim. Ruh elementim beni uyarıyordu bu konuda. Jason, yalan söylemiyordu. Kalbim daha hızlı çarpmaya başladı. Aşık mı oluyordum ne?!?

Onun neden burada olduğu sorusunu unutmuştum ki, bana cevabını verdi. "Dolaşmak istedim sadece. Hem bugün tatil ve herkes benim gibi başı boş ormanda dolaşıyor." diyerek karşıdan gelen bir çocuğu işaret etti. Bu çocuğu çok fazla tanımıyordum. Charlie'i idi galiba ismi. Moroi olmadığı her halinden belli oluyordu. İriydi -şişman desem daha doğru bir terim olur- sigara içerken görürdüm onu. Arada bir diğer Moroilere takılırdı.

Gülümseyerek selam verdi ve: "Jason, Jason, Jason... Hiç bıkmayacaksın değil mi? Sonunda yatağa atıp soymaya başlayacak son kızı da seçtin. Size yatakta iyi şanslar!" diyerek bir kahkaha kopardı ve sallana sallana ilerleyerek gözden kayboldu. İçmiş olduğu belliydi. Ayrıca söylediği şey yüzünden hem ben kötü oldum hem de Eva.

Dokunsam ağlayacak gibi bir hali vardı. Onu kollarıma almak, sakinleştirmek istiyordum. Ama yeterince adım çıktığı için ünümle, bu kızın hayatını mahvedemezdim. Çocuğun söylediklerine aldırmamaya çalışarak Eva'yı omuzlarından tuttum.

"Ona aldırma sen. Bunu sana sarhoşken yapmam imkansız. Sen... Farklısın. Diğer kızlar ise bunu hep yapmamı istiyorlar. Ama sen istemiyorsun. Sana dokunamam ben!" diyerek hemen ellerimi çektim. Bu, Eva'yı biraz yatıştırmış olacaktı ki gülümsedi. Yanaklarının pembeleştiğini farkettim. Sakinlikten değildi gibiydi.

Ağlamakla ise hiç alakası yoktu. Ceketimi alıp üzerine örrtüm. Soğuk beni etkilemese de onu etkilediği belliydi. Ellerini bedenine sarıyor, soğuktan kendini korumaya çalışıyordu. Ceketi üstüne örttükten sonra konuşabildim.

"Gitsek iyi olur. Soğuktan donacaksın neredeyse!" diyerek omuzdan tuttum. Yine aynı şey oldu! Titriyordu ama şimdi yine soğuktan değildi. Titremesi farklıydı. Hem de çok! Ormanda ilerlerken ikimizden de çıt çıkmıyordu. Göz ucuyla Eva'ya bakıyordum. Yanaklarındaki o pembelik gitmemişti. İşin daha da ilginç tarafı Eva sırıtıyordu.

Ona neden sırıttığını sormak istemedim çünkü o sırada ben de sırıtıyordum. İşin tuhaf yanı benimde kızardığımı hissediyordum. Bir süre boyunca sessizce ormanda ilerledik. Akademinin arka bahçesinden dolandık. Görünürde kimse yoktu. Diğer dhampirler ve Moroiler de dışarda takıldıklarına göre sorun yoktu.

İçimden Eva'yı öpmek geldi ama sonra bundan vazgeçtim. Eva'ya zarar verecek bir harekette bulunmak istemiyordum. Bir an için kendimle gurur duydum. İlk defa bir kıza sarılmamış ve öpmemiştim. Tamam, belki bunu istiyor olabilirdim ama bunu yapmadım. Oysa ki onun o dolgun pembe dudaklarını öpmek o kadar istiyordum ki... Hem de bunu gerçekten istiyordum! O çok farklıydı! Henüz yeni tanımış olsam da onun aklı cinsel konularda değildi.

Bir süre boyunca birbirimizin gözlerine dalarak, kızararak ve sırıtarak baktık. Evet! Ona karşı bir şeyler hissediyordum. Aşık olmak dünyanın en tuhaf şeyi gibi gelirdi. Ama şimdi!...

"Sana zarar vermek niyetinde olmadığımı bilmeni isterim." dedim ve devam ettim. "Eee... Yarın... Görüşürüz. Ve bu arada büyü için teşekkür ederim." diyerek en masum gülüşümü takındım. Ceketimi verdi ve giyerek ellerimi ceplerime soktum. Sonra da sırtımı ona döndüm.

"Gitsek iyi olur. Soğuktan donacaksın neredeyse!" diyerek beni omuzumdan tuttu. Titremeye başladım, demin olduğu gibi! Soğuktan değildi, bunu biliyordum. Titrememi önleyemiyordum. Midemden bir şeyler yükseliyordu. Olayı anladım ve kendimi frenlemeleye çalıştım. Ben kimdim ki Jason'ın beni sevebileceğini düşünüyordum?!?

Bir süre sesszice ilerledik ve okulun bahçesine kadar gittik. O an aptal gibi sırıttığımı farkettim. Jason'ın göz ucuyla bana baktığını görünce buna devam ettiğimi farkettim. Ne vardı ki o da sırıtıyordu! İkimizin de farklı nedenleri olsa gerek...

Arka bahçeyi de dolandık ve sonra hole çıktık. Sessizliğimizi bozmuyorduk. Aksine, göz teması kurarak sessiz kalıyorduk. Ona baktıkça kızarıyor, sırıtıyor, gözlerimi farklı bir tarafa çevirmeye çalışıyordum. Sessizliği bölen Jason oldu.

"Sana zarar vermek niyetinde olmadığımı bilmeni isterim." diyerek devam etti. "Eee... Yarın... Görüşürüz. Ve bu arada büyü için teşekkür ederim." dedi ve gülümsedi. Onu şimdi tanımasaydım aşık olmuş biri gibi gülerdi diyecektim. Normalde hep alayla sırıtırdı. Okulun içinde de dışarda da aynı şey olurdu. Onu takip ettiğimden değil yani!...

Ceketi verdiğim gibi ellerini ceplerine soktu ve arkasını dönerek uzaklaşmaya başladı. O an ne yaptığımı farketmeyerek, seslendim. "Heyy!" Dönüp bana baktı. Yanına koştum ve o an hiç yapmadığım salakça bir şey yaptım. Onu öptüm!!! Dudakları benimkilerle buluşunca bir sıcaklık hissettim.

Kollarını belime doladı ve sonra beni istekle öpmeye başladı. Dudakları yumuşacıktı ve ben bu dudakları bırakmak istemiyordum. O an ki sahneyi kimsenin görmemesini umarak geri çekildim. İkimizin de nefesi kesilmişti. Gözlerimi ayaklarıma dikmiş, nefes almaya çalışıyordum. O da aynı şeyi yapıyordu.

Yanaklarım yanıyordu ve iyice kızardığımı hissettim. Karnımdan ne çıkacaksa çıksın artık istiyordum! Öfkeden değildi bu! Onu öptüğümden onu sevdiğimdendi. Lanet olsun, milletin diline dolansam da onu sevmekten vazgeçmeyeceğim!

Nefes alış-verişim normale dönüdüğünde kekeleyerek konuştum.
"Eee... Ya..Yarın... Görü..Gö..rüşürüz..." diyerek oradan koşar adımlarla uzaklaştım.